Πόσες φορές κατέφυγες στην τροφή όχι γιατί πεινούσες, αλλά γιατί πονούσες;
Όταν η ψυχή πονά, το σώμα, συχνά, γίνεται ο αποδέκτης. Και το φαγητό ο παρηγορητής. Αν έχεις παλέψει χρόνια με την σχέση σου με την τροφή και το σώμα σου, αν έχεις αισθανθεί την τροφή ως παρηγοριά, καταφύγιο ή απόδραση, τότε αυτό το βιβλίο γράφηκε για σένα.
Δεν αρκούν συμβουλές και προγράμματα διατροφής, όταν το πρόβλημα δεν είναι, απλώς, στο πιάτο, αλλά βαθιά ριζωμένο μέσα μας. Γιατί η υπερφαγία δεν είναι αδυναμία· είναι κραυγή. Είναι μνήμη. Είναι τραύμα.
Η Νικολίνα Δανιηλίδου, μέσα απ’ την πολυετή εμπειρία της στην ψυχολογία και τις διατροφικές διαταραχές, ρίχνει φως σ’ έναν σιωπηλό δεσμό: αυτόν ανάμεσα στο τραύμα και την τροφή. Χωρίς ενοχές, χωρίς διδακτισμό, μάς προσφέρει κατανόηση, ανακούφιση και, κυρίως, ελπίδα.
Όταν υπάρχει βαθύτερη ρίζα ενός συμπτώματος, δεν αρκούν απλές διατροφικές πληροφορίες, για ν’ αλλάξεις συνήθειες. Δεν είναι θέμα γνώσεων. Δεν είναι θέμα κατανόησης. Ας διαχωρίσουμε την συμπεριφορά της κατανάλωσης φαγητού απ’ την βαθύτερη αιτία που οδήγησε στην υπερκατανάλωση. Αν η συμπεριφορά που θέλουμε ν’ αλλάξουμε δεν έχει βαθύτερες αιτίες, τότε η αλλαγή είναι εύκολη. Χρειαζόμαστε μερικές πληροφορίες, τις εφαρμόζουμε κι έχει αποτέλεσμα. Πολύ απλό! Αν ανήκεις σ’ αυτήν την κατηγορία τότε το βιβλίο αυτό δεν είναι για σένα. Αναζήτησε ένα βιβλίο για διατροφικές συμπεριφορικές αλλαγές και θα βοηθηθείς περισσότερο.
Αν, όμως, έχεις ταλαιπωρηθεί με την τροφή σου και το σώμα σου πολλά χρόνια, αν χρησιμοποιείς το φαγητό μ’ άλλον τρόπο και η σκέψη σου κάθε φορά που η ψυχική σου υγεία κλονίζεται, είναι διαρκώς στην τροφή, τότε η αιτία του διατροφικού σου προβλήματος είναι βαθύτερη.
Όταν η αιτία είναι βαθύτερη, τότε η σχέση σου με την τροφή δεν αφορά την τροφή.
Εκφράζεται στην τροφή αλλά οι ρίζες του ζητήματος βρίσκονται αλλού.
Για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία, ένα βιβλίο δίνει λόγο και σημασία σ’ αυτό που πολλές φορές δεν ειπώθηκε ποτέ. Η σχέση μας με το φαγητό γίνεται καθρέφτης της σχέσης μας με τον εαυτό μας.
Διάβασε το βιβλίο αυτό, αν είσαι έτοιμος όχι απλώς ν’ αλλάξεις διατροφικές συνήθειες, αλλά να γιατρέψεις τις πληγές που σε κρατούν δέσμιο.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Νικολίνα Δανιηλίδου γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1977. Αποφοίτησε απ’ την σχολή Ψυχολογίας το 1998 (Coventry University), ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό της το 2000 στην Ψυχολογία της Υγείας (Surrey University) και την εξειδίκευση Master Practitioner στις Διατροφικές Διαταραχές και την Παχυσαρκία το 2012 (NCFED, ΚΕ.Α.Δ.Δ.).
Συνέχισε την εκπαίδευσή της σε διαφορετικές ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις αποκτώντας συνθετική προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία, εκπαιδεύτηκε στην οργάνωση ομάδων και στην Συμβουλευτική Γονέων (Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων, ΥΠ.Ε.Π.Θ.) και στην Εκπαίδευση Ενηλίκων (Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων, ΥΠ.Ε.Π.Θ.).
Έχει εργαστεί σε διάφορες δημόσιες και ιδιωτικές δομές. Εργάζεται ως ψυχολόγος απ’ το 2001 με άτομα που αντιμετωπίζουν ζητήματα όπως διατροφικές διαταραχές, αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη και ψυχοσωματικά προβλήματα. Συντονίζει απ’ το 2005 ομάδες «Κατά της Υπερφαγίας» γι’ άτομα με υπερφαγικά επεισόδια. Επίσης, διοργανώνει και συμμετέχει σε σεμινάρια και ημερίδες που αφορούν τις διατροφικές διαταραχές και την υπερφαγία.