Νέα χρονιά, νέα θεάματα, καμία πρωτοτυπία και ευρηματικότητα ως προς το εισαγωγικό κείμενο, οπότε, μπαίνουμε στην ουσία της υπόθεσης. Θέατρο 1) ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΕΣ, Η λαϊκή οπερέτα Η μοναδική μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη δίνει μορφή λαϊκής οπερέτας στην απολαυστική κωμωδία που παρουσιάζεται από έναν πολυμελή θίασο ηθοποιών – τραγουδιστών και με τετραμελή ζωντανή ορχήστρα. Μια απόλυτα “γιορτινή”…
Απόψε, εγκαινιάζουμε μια νέα στήλη. Την πρώτη εργάσιμη ημέρα κάθε μήνα θα σας προτείνουμε θεατρικές παραστάσεις και μουσικές σκηνές για ψυχαγωγία και αναδιάταξη προτεραιοτήτων. Θέατρο 1) «Ένας Εχθρός του Λαού» του Ερρίκου Ίψεν Ο Τόμας Στόκμαν, γιατρός μιας λουτρόπολης, ανακαλύπτει ότι το ιαματικό νερό των πηγών της πόλης του, όπου καταφεύγουν χιλιάδες τουρίστες για να…
Υπήρξε μία από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου και ηγετική μορφή του αντιδικτατορικού αγώνα. Η Μαρία Αμαλία -Μελίνα-Μερκούρη (18 Οκτωβρίου 1920 – 6 Μαρτίου 1994) γεννήθηκε στο σπίτι του παππού της Σπύρου Μερκούρη, ο οποίος διατέλεσε δήμαρχος Αθηνών για περίπου είκοσι χρόνια. Ο πατέρας της, Σταμάτης, ήταν επίσης πολιτικός. Σε ηλικία δεκαοχτώ…
Ποιητής, συγγραφέας, διανοούμενος, αρθρογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, ο Μάνος Ελευθερίου υπήρξε μια από τις σταθερές μας, στο νεότερο και σύγχρονο πολιτιστικό τοπίο της Ελλάδας. Ως άλλος Ρέμπραντ σχεδίασε με τις λέξεις το πορτρέτο του Γιώργου Χειμωνά. Οι στίχοι του, τα λόγια του, τα ποιήματά του –όπως αυτά μελοποιήθηκαν από τους μεγαλύτερους συνθέτες μας και τραγουδήθηκαν από…
Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (γεννήθηκε στις 5 του Ιούνη 1898 και δολοφονήθηκε από τους φασίστες στις 19 Αυγούστου 1936) με την ομορφιά και τη δύναμη της ποίησής του ύμνησε την αγάπη, τραγούδησε το θάνατο και όρθωσε το ανάστημά του στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και κάθε μορφή αδικίας. Τι να την κάνεις την περηφάνια; Να…
Οδυσσέας Ελύτης, «ΚΑΙ ΜΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΝ» Είσαι νέος – το ξέρω – και δεν υπάρχει τίποτε. Λαοί, έθνη, ελευθερίες, τίποτε. Όμως ε ί σ α ι. Και την ώρα που Φεύγεις με το ‘να πόδι σου έρχεσαι με τ’ άλλο Ερωτοφωτόσχιστος Περνάς θέλεις – δε θέλεις Αυλητής φυτών και συναγείρεις τα είδωλα Εναντίον…
Έχουμε πάνω από μία ώρα που δοκιμάζουμε παπούτσια. Άσπρα. Αστραφτερά, χαρωπά, ανθισμένα παπούτσια. Πασχαλιάτικα. Παιδικά. Τέσσερα πόδια γεύονται κατά κόρον το «καινούργιο» και το «αλλιώτικο», δοκιμάζοντας και απορρίπτοντας ό,τι δεν τους αρέσει, με το αιτιολογικό, αυτό με στενεύει… αυτό μου είναι μεγάλο… αυτό μου είναι μεγάλο και με στενεύει. Εγώ και ο υπάλληλος έχουμε κυριολεκτικά…
“Θα υπάρχω ως μακρινή ανάμνηση, ως μια γνωριμία που προσέφερε ευκαιρία για κρίσεις, συγκρίσεις και παραδείγματα προς αποφυγήν. Ένας συμπαθής εφιάλτης! Ο Χορν -θα λες- Θεός σχωρέστον, ήταν υποφερτός, ανυπόφορος!”. Μιλούσε και λες, πως από μέσα του έβγαιναν συννεφένια αερικά και κάθονταν μαζί μας στο σαλόνι, ο Δον Ζουάν, ο Ερρίκος ο Δ’, ο Άμλετ,…
Ο Νίκος Γκάτσος μες στα χρόνια της κατοχής άρχισε τη μετάφραση του Ματωμένου Γάμου, κι’ όλοι οι φίλοι του ζούσαμε καθημερινά τις δυσκολίες του, τις αμφιβολίες του, για τον κάθε στίχο, την κάθε λέξη χωριστά, μα και τις υπέροχες στιγμές που τελειωμένοι στίχοι ερχόντουσαν στ’ αυτιά μας – ήχοι μαγικοί πρωτοφανέρωτοι, πανάκριβα διαμάντια στην καρδιά…
Η 5η Ομάδα Ναυτοπροσκόπων Πειραιά, πειραματίζεται στο θεατρικό παιγνίδι, με σκοπό την οικονομική της ενίσχυση. Το έργο το οποίο επέλεξαν τα παιδιά, είναι το “Παραμύθι χωρίς όνομα”, της Πηνελόπης Δέλτα σε διασκευή του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Μία ιστορία που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1910 με στόχο να καταδείξει τη φαυλότητα των θεσμών σε παρακμάζουσα μορφή. Μία παράθεση γεγονότων…
