Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος ποὺ μᾶς ἑνώνει μὲ τοὺς ἄλλουςὍταν ὑπόταξαν τὶς μέρες μας καὶ τὶς κρεμάσανε σὰ δάκρυαὍταν μαζί τους πεθάνανε σὲ μίαν οἰκτρὴ παραμόρφωσηΤὰ τελευταῖα μας σχήματα τῶν παιδικῶν αἰσθημάτωνΚαὶ τί κρατᾷ τάχα τὸ χέρι ποὺ οἱ ἄνθρωποι δίνουν;Ξέρει νὰ σφίγγει γερὰ ἐκεῖ ποὺ ὁ λογισμός μας ξεγελᾷΤὴν ὥρα ποὺ ὁ χρόνος…
Πάσχα: Αγγελου Σικελιανού «Στ’ Όσιου Λουκά το Mοναστήρι» Στ’ Όσιου Λουκά το μοναστήρι, απ’ όσεςγυναίκες του Στειριού συμμαζευτήκαντον Eπιτάφιο να στολίσουν, κι όσεςμοιρολογήτρες ώσμε του MεγάλουΣαββάτου το ξημέρωμα αγρυπνήσαν,ποια να στοχάστη – έτσι γλυκά θρηνούσαν! –πως, κάτου απ’ τους ανθούς, τ’ ολόαχνο σμάλτοτου πεθαμένου του Άδωνη ήταν σάρκαπου πόνεσε βαθιά;Γιατί κι ο πόνοςστα ρόδα μέσα,…
Ο Τάσος Λειβαδίτης, ο ποιητής της πιο όμορφης ουτοπίας, έφυγε από τη ζωή στις 30 Οκτωβρίου του 1988. Ο μεγάλος Έλληνας ποιητής, αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο. Όντας πολιτικοποιημένος και κομμουνιστής μέχρι το τέλος της ζωής του, μίλησε με τους στίχους του για τις μεγάλες, συλλογικές μάχες των ανθρώπων, αλλά…
Χαραβγή κατεπάνω του θανάτου βάδιζεν η καρδιά σου, Παληκάρι, λες κ’ είταν άλλος: άγουρος που ορθρίζει ν’ ανταμώσει κρυφά την πρώτη αγάπη. Σε κάθε βήμα ψήλωνε η κορφή σου, το ηλιοστεφάνι τ’ ουρανού να φτάσει. Κι αν χάραζε για σένα αιώνια Νύχτα, η προδοσιά χορέβοντας σε φτυούσε. Με χέρι’ αλυσωμένα, που αγαπούσαν να κρατάνε για…
« Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του. Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα…
Κοίτα ν’ αντέξεις Κρατήσου. Κοίτα ν΄ αντέξεις. Δεν σου δίνω οδηγίες, δεν πουλάω συμβουλές, ίσως δεν σου απευθύνομαι καν. Πες πως κρυφακούς ένα παραμιλητό. Κοίτα ν’ αντέξεις. Όταν αισθάνεσαι τους κυνόδοντές σου να μεγαλώνουν, πιες νερό, άσε το αίμα των ανθρώπων στη θέση του. Δεν είσαι εσύ αυτό. Όταν ο θυμός σου σε πνίγει σαν…
Ποῦ εἶσαι; Ἔβρεχε ἐκεῖνο τὸ βράδυ, ἔβρεχεἀνέβηκα τὰ σκαλιὰ κανεὶς στὴν κάμαραἜβρεχε; ἔτρεμε στ᾿ ἀνοιχτὸ παράθυρο ἡ κουρτίναἜβρεχε… «Φεύγω μὴ ζητήσεις νὰ μὲ βρεῖς. Ἀγαπῶ ἄλλον!», ἔγραφεἈγαπῶ ἄλλον;Ποῦ εἶσαι; Ποῦ νὰ πάω;Φυσάει, κρυώνω;Ποῦ εἶσαι; Ποῦ νὰ πάω;Φυσάει, κρυώνω;Οἱ δρόμοι λασπωμένοι, κίτρινα φῶτα, ἔβρεχε Ζευγάρια ἀγκαλιασμένα κάτω ἀπ᾿ τὶς ὀμπρέλες τουςσὲ λίγο θὰ ἀνάβουνε τὸ φῶςΘὰ…
«Είδωλα, δαίμονες, ξωθιές, φαντάσματα, στοιχειά,/ της νύχτας μέσα μου ο λαός κυλιέται και κουνιέται,/ και μέσα στη χιλιόδιπλη καρδιά μου μια σπηλιά,/ κι ένας Χριστός γεννιέται». Κωστής Παλαμάς Το “ευχαριστήριο” Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο και ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει. Περπατούσαμε δίπλα-δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη με αγγέλους. Ο…
Στις 10 Δεκεμβρίου το 1963 έγινε στη Στοκχόλμη η τελετή απονομής των βραβείων Νόμπελ. Ανάμεσα στους τιμηθέντες και ο Γιώργος Σεφέρης, ο οποίος το βράδυ της ίδιας ημέρας εκφώνησε την παρακάτω ομιλία στο δείπνο που παρατέθηκε στους νομπελίστες στο Δημαρχείο της Στοκχόλμης. Στην ομιλία του, ο Έλληνας ποιητής συνοψίζει τις πεποιθήσεις του, αφενός για την άμεση και…
Ποίημα: “Πατρίδα”. Aπό την Ουρσάν Σαίρ,Κενυάτισσα ποιήτρια. Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του, εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου που…
