Γεννήθηκε την 1η Αυγούστου, το 1906. Συνέθεσε ουράνιες μελωδίες. Έλληνας της Μικράς Ασίας. Το πραγματικό του όνομα ήταν Μιχαήλ Σουγιουγτζόγλου. Διακόνησε την ελαφρά μουσική.
Όταν αντιλήφθηκε ότι το ρεύμα ξεπερνά αυτούς τους ήχους, στράφηκε στο αρχοντορεμπέτικο τραγούδι. Εκλεπτυσμένη, αστική, μουσική. Νηπενθής προσωπικότητα, με τη Σοφία Βέμπο περιόδεψε κατά μήκος της γραμμής του ελληνοαλβανικού μετώπου στον πόλεμο του 1940.
Τεράστια ώθηση στο είδος, έδωσε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης τη δεκαετία του 1980. Από το Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας, γόνος εύπορης οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν δερματέμπορας. Όλη η οικογένεια μετακόμισε το 1920 στην Αθήνα.
Ο νεαρός Μιχάλης εργάστηκε, αρχικά, σαν αυτοδίδακτος πιανίστας, πριν ταξιδέψει για μουσικές σπουδές στη Μασσαλία. Έκανε διάφορες εμφανίσεις, ως μέλος αργεντίνικης ορχήστρας. Υπήρξε πολυγραφότατος.
Τουλάχιστον, 700 τραγούδια ηχογράφησε. Σε όλα τα μοτίβα. Από τάγνκο και ρομάτζες, μέχρι κανταδόρικα, λαϊκά και πατριωτικά. Έγραψε, επίσης, μουσική για 45 μουσικές επιθεωρήσεις, για 10 κινηματογραφικές ταινίες και τα βράδια ως μαέστρος συνεργαζόταν με κέντρα πολυτελείας των Αθηνών.
Χαρακτηριστικοί οι τίτλοι ασπρόμαυρων ταινιών όπως το Σάντα Τσικίτα, το Σωφεράκι, το Μια ζωή την έχουμε, θα δούμε, ενδεικτικά, την παρουσία του.
Συνεργάστηκε με τη Σοφία Βέμπο και μέχρι τις ημέρες μας, τραγουδιστές και μουσικά σύνολα διασκευάζουν δικές του δημιουργίες.
Ο Αλέκος Σακελλάριος έλεγε για εκείνον: «Και την Αγία Γραφή να του δώσεις, θα την μελοποιήσει».
Συνεχίζει ο Αλέκος Σακελλάριος στο λεύκωμα Αλέκος Σακελλάριος, το ταλέντο βγήκε από τον Παράδεισο, που με επιμέλεια του Μάκη Δελαπόρτα κυκλοφόρησε το 2001 από τις Εκδόσεις Άγκυρα (βλ. σελ. 32) : “Στην (τρίτη) ταινία μου γράφω το “Άσ’ τα μαλλάκια σου ανακατωμένα”. Εκεί συνεργαζόμουν με τον Μιχάλη Σουγιούλ.
Ένας συνθέτης καταπληκτικός. Μαζί του έγραψα πάρα πολλά τραγούδια, κι ακόμη τον πήρα ως συνθέτη στις επιθεωρήσεις που έγραφα τότε. Και γράφαμε πολλές με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο.
Το “Άνθρωποι Άνθρωποι” ανέβηκε στο θέατρο “Μετροπόλιταν”, που ήταν παλιά λυρική σκηνή, θερινή λυρική σκηνή, και το κάναμε ο Γιαννακόπουλος κι εγώ θέατρο καλοκαιρινό. Το ονομάσαμε “Μετροπόλιταν” κι έχει μείνει από τότε.
Στο “Μετροπόλιταν” λοιπόν έβαλα και τις δύο αγάπες μου (τις συνθετικές) να συνεργαστούν, τον Σουγιούλ και τον Γιαννίδη.
Από το “Άνθρωποι Άνθρωποι” είναι και το “Τραμ το τελευταίο”. Είναι ένα νούμερο που έπαιξαν τότε ο Φωτόπουλος, η Σπεράντζα Βρανά, η Φιλλίδου, ο Φιλιππόπουλος και χάλασε κόσμο.
Γράψαμε πολλά αρχοντορεμπέτικα τότε με τον Μιχάλη Σουγιούλ, που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Τα τραγούδια τότε δεν τα γράφαμε γιατί ήμαστε σε κυκλώματα ή γιατί ανήκαμε σε εταιρείες ή γιατί είχαμε υπογράψει συμβάσεις με φωνογραφικές εταιρείες, τα γράφαμε γιατί μας κάνανε κέφι προσωπικό. Είναι πολλά τα τραγούδια που τα γράψαμε για να πειραχτούμε μεταξύ μας, όπως το “Βρε πώς μπατιρίσαμε που σαρανταρίσαμε”. Όλα τα πρόσωπα του τραγουδιού, ο Γιώργος, ο Χρήστος, ο Λευτέρης, ήταν πρόσωπα υπαρκτά. Με τον Γιαννακόπουλο πολλές φορές πειράζαμε τον Σουγιούλ επειδή ήταν από την Μικρά Ασία, πως δεν μπορούσε να γράψει τίποτ’ άλλο εκτός από αρχοντορεμπέτικα.
Εκείνος όμως επέμενε πως αν του φέρναμε στίχους θα μπορούσε να γράψει κι ευρωπαϊκή μουσική, κι αφρικάνικη, ακόμη και τζαζ. Έτσι λοιπόν έγραψε το “Μπέμπα μπέμπα”. Πόσο δίκιο είχε και πόσο σπουδαίος συνθέτης υπήρξε.
Το τραγούδια “Άστα τα μαλλάκια σου”, αυτό το υπέροχο βαλσάκι, το χρησιμοποίησε ο Σουγιούλ σε θεατρική παράσταση. Τους στίχους έγραψε ο Αλέκος Σακελλάριος όταν μαζί με το κορίτσι του είχαν πάει βόλτα στο Καβούρι. Εκεί, η δεσποινίδα, παραπονιόταν για τον αέρα. Μόλις γύρισαν σπίτι, ο Σακελλάριος έγραψε τους στίχους. Τους έστειλε σε έξι συνθέτες. Κανείς δε δέχτηκε να γράψει μουσική. Έμεινε στο συρτάρι μέχρι που ανασύρθηκε για τις ανάγκες του σανιδιού!