Για τους φίλους του διαδικτυακού μας περιοδικού θυμίζουμε πως η σειρά έχει στόχο να εισάγει τους μικρούς αναγνώστες στα μεγάλα κλασικά έργα, να προκαλέσει και να προσκαλέσει τα παιδιά να γνωρίσουν από μικρή ηλικία όλο τον πλούτο της αρχαίας ελληνικής σκέψης, να έρθουν σ’ επαφή με την φιλοσοφία, την ιστορία, την ποίηση, το θέατρο, με τρόπο απλό κι επιμορφωτικό, ψυχαγωγικό κι ευχάριστο.
Τα έργα διασκευάζουν γνωστές προσωπικότητες, όπως ηθοποιοί, συγγραφείς, εκπαιδευτικοί κι άλλοι, οι οποίοι γνωρίζουν σε βάθος τα πρωτότυπα κείμενα και μπορούν να μεταδώσουν στα παιδιά σημαντικές ιδέες κι έννοιες με τρόπο, σχεδόν, βιωματικό.
Σκοπός αυτής της σειράς είναι να εμπλουτίζεται συνεχώς, ώστε να διασκευαστούν όλα τα σημαντικά έργα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας για παιδιά κι εφήβους.
Πέρα, λοιπόν, απ’ την πλούσια, ζωντανή και ζωηρή εικονογράφηση, τα βιβλία συνοδεύονται από σχετικό QR CODE με την αφήγηση της ιστορίας απ’ τους διασκευαστές κι από δραστηριότητες για τους μικρούς αναγνώστες. Η ήρεμη και γλυκιά μουσική επένδυση αγκαλιάσει, ως χαλαρωτικό μουσικό χαλί, την αφήγηση.
Άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων, που έχουν έρθει σ’ επαφή με τα κείμενα αυτά και τα έχουν δουλέψει, συνθέτουν, μέσω φιλτραρίσματος, ένα σύντομο και συμπυκνωμένο μωσαϊκό των ιστοριών κρατώντας την ουσία κάνοντάς την, με τον τρόπο αυτόν, πιο εύπεπτη για την παιδική αντίληψη. Φυσικά, το εκάστοτε βιβλίο περιλαμβάνει σύντομο βιογραφικό των αρχαίων τραγωδών και ιστορικών.
Η Χριστίνα Κωνσταντουδάκη διασκεύασε και η Άννη Θεοχάρη αφηγήθηκε και εικονογράφησε την ιστορία του “πρώτου Μαραθωνοδρόμου”.
“Μαραθώνιος” είναι η λέξη που οι μικροί μας φίλοι θ’ ακούσουν πολλές φορές στην ζωή τους. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Μεταφορικά για τον δρόμο που όλοι μας οφείλουμε να περπατήσουμε, για να φτάσουμε στον στόχο μας, και κυριολεκτικά για τους κλασσικούς Μαραθωνίους που γίνονται ετησίως στην πρωτεύουσα.
Διαβάζοντας την ιστορία του πρώτου Μαραθωνοδρόμου απ’ την σκοπιά της ενήλικης, πλέον, αναγνώστριας ξεχώρισα τα εξής σημεία στην ιστορία του Φειδιππίδη.
Αρχικά, το γεγονός πως, όταν χρειαζόμαστε βοήθεια οφείλουμε να την ζητάμε, ανεξάρτητα απ’ το αποτέλεσμα και την έκβαση του αιτήματός μας, όπως ακριβώς έκαναν οι Αθηναίοι στους Σπαρτιάτες, παρόλο που εκείνοι για τους δικούς τους λόγους αρνήθηκαν να συνδράμουν έναντι της απειλής του περσικού στρατού. Διότι υπάρχει και αυτή η πλευρά του νομίσματος, το δεύτερο, δηλαδή, δίδαγμα της αναζήτησης αρωγής. Έτσι, το μεγάλο ταξίδι του Φειδιππίδη δεν ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικό. Αυτό, πέρα απ’ την σημασία της ιστορικότητας για την έκβαση του πολέμου, μάς δείχνει ότι, αν και ζητάμε την βοήθεια, αυτή, πολλές φορές, δεν έρχεται κι εμείς μόνοι μας επιβάλλεται να σταθούμε στα δικά μας πόδια και στις δικές μας δυνάμεις ως και την τελευταία ρανίδα του ιδρώτα μας.
Σε συνέχεια της προαναφερθείσας παρατήρησης, ωστόσο, αρκετές φορές σαν από μηχανής θεός έρχεται εκείνη η βοήθεια που ζητάμε από άτομα, ομάδες ή δυνάμεις που ούτε, καν, είχαμε φανταστεί ν’ απευθυνθούμε, όπως ακριβώς συμβαίνει με τον Θεό Πάνα αλλά και τους Πλαταιείς που έβαλαν το χέρι τους στην νίκη των Αθηναίων. Αυτό μάς δείχνει ότι δεν πρέπει να χάνουμε την πίστη μας και υπογραμμίζει όλο και περισσότερο το ρητό “συν Αθηνά και χείρα κίνει”. Δηλαδή, να μην επαναπαυόμαστε αποκλειστικά και μόνο στην αρωγή αλλά να κάνουμε κι εμείς κάτι για την αποπεράτωση μιας δύσκολης κατάστασης.
Απ’ την σκοπιά μου, εννοείται ότι νοηματοδοτικά ξεχώρισα την θέληση και το πάθος του Φειδιππίδη για την νίκη. Ο ίδιος δίνοντας και την ζωή του συνέβαλε τα μέγιστα στην μάχη με σκοπό την νίκη η οποία εν τέλει και ήρθε.
Σε συνδυασμό των παραπάνω κι όπως γίνεται ολοφάνερο από την ανάγνωση της ιστορία, είναι αδιανόητο να μην σταθούμε στην αποτίμηση φόρου που οφείλουμε στους ευεργέτες. Στους βοηθούς μας, σ’ αυτούς που βάζουν το χέρι τους για το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Μια τέτοια αποτίμηση φόρου έγινε και στον Θεό Πάνα με την δημιουργία ναού και την πραγματοποίηση λαμπαδηδρομιών καθώς και στον Φειδιππίδη που ο αγώνας αντοχής δρόμου που λαμβάνει χώρα και στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες οφείλεται στην αναγνώριση της προσφοράς του.
Στην ολότητά της η ιστορία του πρώτου Μαραθωνοδρόμου μάς υπενθυμίζει πολλές αξίες, την επίμονή στον αγώνα και το σθένος για την νίκη και την ελευθερία, τον σεβασμό και την δύναμη της αναζήτησης βοήθειας, ενώ οι προεκτάσεις όλων αυτών έχουν αντίκρισμα μέχρι και και στο σήμερα μέσα απ’ τους Ολυμπιακούς Αγώνες τους οποίους κι απολαμβάνουμε (αν και περισσότερο εμπορευματοποιήσιμα) κάθε 4 χρόνια.