Ο Πλάτων αφηγείται, σε ένα σημείο, στον Φαίδρο την εξόρμηση του Σωκράτη, έξω από τα τείχη της πόλης, με τους μαθητές του σε πιο δροσερά μέρη το καλοκαίρι. Στο δρόμο συζητούσαν για την προΰπαρξη της ψυχής και τη σχέση του έρωτα με το κάλλος. Ξαφνικά, δάσκαλος και μαθητές, κάτω από ένα μεγάλο και σκιερό πλατάνι, άκουσαν τα τζιτζίκια. Μέσα στην αποπνικτική ζέστη, ο δάσκαλος είπε στους μαθητές ότι τα τζιτζίκια τραγουδώντας, τους παρακολουθούσαν. Αν όμως, σταματούσαν, αυτή τους την αδράνεια θα την καταλάβαιναν τα τζιτζίκια ως ένδειξη πως ήταν δούλοι που χαλάρωναν και έψαχναν δροσάτο, απόμερο τόπο για να κοιμηθούν. Κάποτε, συνέχισε ο Σωκράτης, τα τζιτζίκια ήταν μια φυλή ανθρώπων οι οποίοι δεν φρόντιζαν τις βιοτικές τους μέριμνες, δεν τους ενδιέφερε τίποτε άλλο εκτός από το τραγούδι και τη μουσική. Βέβαια, δεν μπορούσαν να ζήσουν έτσι κι άρχισαν να πεθαίνουν. Τότε, οι μούσες, για να τους ανταμείψουν για την αγάπη τους, παρακάλεσαν τους θεούς να τους μετατρέψουν σε έντομα ώστε να μπορούν να επιβιώνουν-κατά το μύθο- χωρίς τροφή, χωρίς νερό παρά μόνο με τραγούδι, ώσπου να πεθάνουν.
Ο Αίσωπος, από την άλλη, στο μύθο του αετού και του κάνθαρου, μας διδάσκει να μην υποτιμούμε και να μην προσβάλουμε κανέναν, όσο ανίσχυρος κι αν είναι με λόγια ή με έργα. Διότι, παρά τη φαινομενική του αδυναμία, έχει κάποιον τρόπο να εκδικηθεί και να ανταποδώσει το κακό. Όπως ο αετός που κυνηγούσε το λαγό. Εκείνος, στην απελπισία του ζήτησε βοήθεια από το σκαθάρι. Όταν ήρθε ο αετός, αδιαφόρησε για τις ικεσίες και έφαγε το θήραμα. Το σκαθάρι θύμωσε και όταν ο αετός γεννούσε τα αυγά του, το σκαθάρι πήγαινε στη φωλιά, τα κυλούσε και έσπαζαν. Ο αετός απευθύνθηκε στο Δία που πείστηκε και του επέτρεψε να γεννήσει στον κόρφο του. Το σκαθάρι, παρά ταύτα, έφτιαξε μια μπάλα από κοπριά και όταν έφτασε ψηλά, πέταξε την κοπρομάζα πάνω από τον ώμο του θεού. Ο Δίας σηκώθηκε να σκουπιστεί και τα αυγά πάλι, έσπασαν. Κανένας δεν είναι τόσο αδύναμος που να μην μπορεί να εκδικηθεί στο τέλος.
Το μυρμήγκι έχοντας μικρό μέγεθος, καταφέρνει εξαιτίας της κοινωνικής του οργάνωσης και του δυσανάλογου των προσπαθειών του να είναι παραγωγός μύθων διδακτικού χαρακτήρα. Το μυρμήγκι είτε αποτελεί πρότυπο προς αποφυγή είτε προς μίμηση. Ο Αίσωπος αφιερώνει πέντε μύθους για το μυρμήγκι. Στον πιο γνωστό, κάποιος αυτόπτης μάρτυρας ναυαγίου είπε πως ήταν άδικη η κρίση των θεών καθώς, για έναν ασεβή πνίγηκαν πολλοί αθώοι. Εκεί βρίσκονταν πολλά μυρμήγκια. Κάποιο τον δάγκωσε κι εκείνος από το θυμό του, τα πάτησε όλα. Τη στιγμή αυτή, εμφανίστηκε ο Ερμής και χτυπώντας το ραβδί του, τον επέπληξε. Του θύμισε πως αμφισβητεί την κρίση των θεών αλλά προκαθόρισε την τύχη των μικρών εντόμων. Ο μύθος δηλώνει ότι η βλασφημία προς το θείο είναι προσπάθεια αποφυγής της ενδοσκόπησης και της αυτογνωσίας των δικών μας λαθών. Το αλληλέγγυον και το συνυπεύθυνον είναι τα θεμέλια της κοινωνίας.
Οι ποδοσφαιριστές είναι όπως τα παιδιά στο σχολείο. Ο προπονητής τους πρέπει να τους κάνει να αισθανθούν ότι έχουν ένα ατομικό και ένα συλλογικό “εγώ”. Ο Κρέων, ως νέος βασιλιάς της Θήβας, μετά το θάνατο του Ετεοκλή και του Πολυνίκη, έρχεται να κάνει τις προγραμματικές του δηλώσεις στους αριστοκράτες συντοπίτες του. Το χορό, δηλαδή, τους γέροντες. Λέει πως θα κυβερνήσει την πόλη για να είναι δυνατή ώστε έτσι να είναι και το σύνολο δυνατό! Η πυραμίδα, Σαββίδης, εκτελεστικό γραφείο, Λουτσέσκου, ποδοσφαιρικό σύνολο. Ο κόσμος κοιτά την πολιτεία. Ετούτη προσπαθεί να σώσει. Όχι στον πόλεμο αλλά ισχυροποιώντας το συνάνθρωπό του στον καιρό της ειρήνης. Στον Πρωταγόρα, το γνωστό μύθο που διδάσκονται οι μαθητές στο Λύκειο, ο Προμηθέας και ο Επιμηθέας επιφορτίστηκαν με το να μοιράσουν τα αγαθά και τις αξίες στους ανθρώπους. Ο Επιμηθέας προθυμοποιείται δίνοντας τα πάντα στα ζώα και αφήνει χωρίς τίποτα τους ανθρώπους. Ο φιλεύσπλαχνος Δίας, για να μην εξαφανιστεί το γένος των ανθρώπων, τους προσφέρει την Αιδώ και τη Δίκη. Την ντροπή και τη δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη μοιράζει με νόμους τα αγαθά και η ντροπή αναπαριστά την κοινωνική κατακραυγή που εκκινεί από την κοινωνική αποδοκιμασία.
Ο ΠΑΟΚ είχε το μεγάλο στόχο, το φετινό καλοκαίρι, να περάσει τρεις γύρους και να βρεθεί στο νέο, διευρυμένο και αλλαγμένο, Τσάμπιονς Λιγκ, το οποίο αποτελεί τη συγκαλυμμένη μορφή της European Super League, υπό την αιγίδα της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας. Και με την αρωγή της στη διαχείριση και τη ροή του χρήματος! Όπως συμβαίνει με τις ελληνικές ομάδες την τελευταία δεκαετία, έτσι και στην περίπτωση του πρωταθλητή, αποδείχτηκε απλησίαστη κορυφή το να κάνει αποτέλεσμα πρόκρισης στο γήπεδό του. Ασφαλώς, δεν είναι κάτι πρωτοφανές. Με εξαίρεση τις προκρίσεις του Ολυμπιακού από τη φάση των 8 και έπειτα, στο Κόνφερενς Λιγκ και την ανατροπή του Παναθηναϊκού επί της Λανς, μάλλον αυτή η συνθήκη, αποτελεί τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. H Mπράγκα, η Αντβέρπ, η Κλαμπ Μπριζ, η Μαρσέιγ και εσχάτως, η Μάλμε είναι τα ζωντανά παραδείγματα από τα καλοκαίρια και το χειμώνα του 2023 και του 2024.
Πλέον, είναι αδύνατο για μια ομάδα να αγωνιστεί για να πάρει τη νίκη με 1-0. Όμως, ο ΠΑΟΚ έχασε την ευκαιρία για τα πλέι οφς του Τσάμπιονς Λιγκ σε ανύποπτες φάσεις. Δέχτηκε την ισοφάριση όλες τις φορές, σε χρόνο που και λόγω ημιχρόνου και δεδομένης της κρισιμότητας, δεν γίνεται να μην είναι οργανωμένη η τετράδα της άμυνας, μέσα στην περιοχή. Ο Μαντί Καμαρά έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Μεϊτέ, δεν είναι εξάρι και χρειάζεται καθαρό κόφτη δίπλα του για να πατάει πιο ψηλά στο γήπεδο. Κάπου, οι προτεραιότητες του συλλόγου και οι οικονομικοί κανόνες της αγοράς, έφεραν αδράνεια που στο υψηλό επίπεδο έχει βαρύ τίμημα.
Η προσωπικότητα του Λουτσέσκου στις εκάστοτε προσαρμογές, ανάλογα με τα ζητούμενα, και το δουλεμένο μεσοεπιθετικό παιχνίδι της ρευστότητας (εναλλαγή ρόλων στους χώρους) στις θέσεις των μεσοεπιθετικών, της κάθετης ανάπτυξης και των πολλών ποδοσφαιριστών που πατούν την αντίπαλη περιοχή από τις πίσω γραμμές και το μεσοδιάστημα της ζώνης των αντιπάλων (Τάισον, Κωνσταντέλιας, Μπάμπα, Σβαμπ, Μουργκ), δεν κόστισε στο δικέφαλο την περαιτέρω πτώση σε ηθικό και απόδοση και οι Θεσσαλονικείς προκρίθηκαν, πανηγυρικά, στο Γιουρόπα Λιγκ. Ο Ρουμάνος προπονητής, εκτός των άλλων, έχει το προσόν, μέσα από τη συνολική λειτουργία, σε καθημερινή βάση, του ανθρώπινου δυναμικού να βελτιώνει τους αθλητές και να αναπτύσσει τις δεξιότητές τους προς όφελος του αγωνιστικού αποτελέσματος. Με ιδέες δημοκρατικές και εφαρμογή αυταρχική. Αλλιώς δεν εφαρμόζονται. Τέτοια περίπτωση είναι ο Κουλιεράκης. Ανοδική, γρήγορη και αστραφτερή πρόοδος. Κεντρικός αμυντικός με αριστερό πόδι, πρωτοβουλίες, προσωπικότητα. Μοιάζει σαν τους δρομείς. Της μικρής ταχύτητας προχωρούν όλοι μαζί. Η αναγκαστική μοναξιά αφορά τις μεγάλες αποστάσεις.
Οι μεταγραφές είναι δύσκολο να αφήσουν ισχυρό αποτύπωμα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ξεχωρίζουν οι Τισουντάλι, Σορετίρε και ο βιαστικός και αγχωμένος Τσάλοφ ο οποίος παρόλα αυτά βρίσκεται σε θέσης εκτέλεσης στο κουτί. Τυχαίο ή μη, και οι τρεις είναι παίκτες ενίσχυσης της επιθετικής δομής. Περιμένουμε την προσαρμογή του Μπακαγιόκο με την ασταθή καριέρα και την αγωνιστική κατάσταση του Λόβρεν, εφόσον υπογράψει συμβόλαιο και προχωρήσει η μετακίνηση από τη Λυών, μονάχα για τις εγχώριες διοργανώσεις μέχρι τα νοκ άουτ του Ιανουαρίου στα κύπελλα Ευρώπης.