Η Φίξι Φαρ έχει μεγαλώσει με το μότο του πατέρα της “Πάνω απ’ όλα η οικογένεια”. Αλλά, από τότε που εκείνος πέθανε, τρέχει για όλα μόνο της στην οικογενειακή επιχείρηση, ενώ τα αδέλφια της τεμπελιάζουν.
Μια μέρα, σ’ ένα καφέ, ένας άγνωστος τής ζητά να έχει για μια στιγμή τον νου της στο λάπτοπ του κι εκείνη όχι μόνο το προσέχει αλλά το σώζει από βέβαιη καταστροφή. Ο Σεμπ, όπως συστήνεται, για να δείξει την ευγνωμοσύνη του, τής υπογράφει μια δήλωση ότι τής χρωστάει χάρη. Η Φιξι το παίρνει στ’ αστεία∙ άλλωστε, ποτέ δε θα τού ζητούσε τίποτα. Σωστά;
Κάποια στιγμή, όμως, ξαναμπαίνει στην ζωή της ο παιδικός της έρωτας, ο Ράιαν, που έχει μείνει άνεργος. Τότε η Φίξι, που δεν ήθελε τίποτα για τον εαυτό της, ζητάει απ’ τον Σεμπ να τού δώσει μια δουλειά. Τώρα, λοιπόν, είναι πάτσι, αλλά σε λίγο πάλι κάτι συμβαίνει κι ο ένας χρωστάει χάρη στον άλλο, και πάει λέγοντας. Πώς θα τελειώσει, άραγε, όλο αυτό;
Μια απολαυστική ιστορία για μια περίπλοκη οικογένεια, για έναν άντρα που, ίσως, να είναι ο ιδανικός και για ένα κορίτσι που έχει μανία να διορθώνει τα πάντα αλλά… δυσκολεύεται να διορθώσει την δική της ζωή.
Η αγάπη μου για την Σόφι Κινσέλα είναι δεδομένη και δεν μ’ απογοητεύει ποτέ! Το “σού χρωστάω μια χάρη” μπήκε με φόρα στην καρδιά μου!
Όταν πιάνω στα χέρια μου βιβλίο της Σόφι, νιώθω σαν μικρό παιδί. Νιώθω σα να έχει έρθει μια απ’ τις δυο αγαπημένες μου εποχές του χρόνου, το φθινόπωρο ή ο χειμώνας. Νιώθω σα να σκεπάζομαι με την πιο χουχουλιάρικη και ζεστή μου κουβέρτα σε φρεσκοπλυμένα και φρεσκοσιδερωμένα σεντόνια κρατώντας στο χέρι μια καυτή κούπα με κακάο. Σάς λέω η γραφή της κας. Κινσέλα με μεταφέρει αλλού, κάπου πιο ανάλαφρα κι αναπαυτικά!
Οι θεματικές της, ο τρόπος προσέγγισης των βιβλίων της. Όλα είναι τέλεια! Μιλά για εμάς, για τους προβληματισμούς μας, για τις χαρές μας, για το εδώ και το τώρα. Μιλά για την ίδια την ζωή. Τα βιβλία της είναι ψυχοθεραπεία. Η οπτική της, το χιούμορ της, οι εικόνες της. Όλα σε κερδίζουν. Δεν είναι τυχαία τα εκατομμύρια αντιτύπων και η μετάφραση των έργων της σε 40, τουλάχιστον, γλώσσες.
Σε τούτο το βιβλίο κυριάρχησε η συγκίνηση κι αυτό διότι η Σόφι αυτήν την φορά καταπιάστηκε με το θέμα της οικογένειας, ενός νευραλγικού φάσματος της ζωής όλων των ανθρώπων σκορπώντας πότε ρίγη χαράς και πότε λύπης. Καταπιάστηκε, λοιπόν, με την αγάπη, τον σεβασμό και την εκτίμηση για τον πατέρα που έφυγε, για την φροντίδα στο πρόσωπο της μητέρας, για την τρέλα που υπάρχει ανάμεσα στην σχέση εκείνης και των αδελφών της. Μάς μιλάει για τον αδελφό που μεγαλοπιάνεται και δείχνει να τον απασχολεί μονάχα το φαίνεσθαι αλλά και για την αδελφή που εθελοτυφλεί και αγνοώντας τα προβλήματα ζει την επιφανειακή ηρεμία που τής προσφέρει η γιόγκα. Όμως, η Φίξι μένει πιστή στην οικογένεια και τις παραδόσεις της και οι οικογενειακοί δεσμοί είναι για τα καλά πλεγμένοι γύρω της.
Και κάπου εκεί θεωρεί πως έχει το δικαίωμα, πέρα απ’ την θέληση, να παρέμβει, για να τα φιξάρει όλα. Την οικογενειακή επιχείρηση, τις σχέσεις με την φαμίλια της και τους γύρω συγγενείς. Ξεχνάει, όμως, μέσα σ’ όλα αυτά ότι πολύ περισσότερο επιβάλλεται ν’ ασχοληθεί με την δική της την ζωή, με τα δικά της αισθηματικά και τα γενικότερα μπλεξίματά της. Διότι μη θεωρήσετε, αφελώς, ότι ο έρωτας δεν παίζει τον δικό του ρόλο κι εδώ!
Μέσω της γνωστής γλαφυρής, παιχνιδιάρικης, διόλου κουραστικής και, κυρίως, αγαπησιάρικης πένας της Σόφι Κινσέλα, η Φίξι Φαρ μάς ανοίγει την πόρτα του σπιτιού, της επιχείρησης και της καρδιάς της και μάς υπενθυμίζει πως όλα απαιτούν μικρές διορθώσεις και κάποιες χάρες, για να γίνουν όλα αρκετά καλύτερα! Τόσο απλά!
Υ.γ Να θίξω για μια ακόμα φορά πόσο λατρεύω τις μακέτες των βιβλίων της λατρεμένης μου Σόφι; Φυσικά κι όχι! Ρητορικό ερώτημα!