ΟΙ ΕΙΔΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡTΙΟΥ
THE IDES OF MARCH
NARRATIVE MANAGEMENT
Το βιβλίο ΟΙ ΕΙΔΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ του Βαγγέλη Παπαδήμα,
μετά τη μεγάλη εκδοτική επιτυχία του,
μόλις κυκλοφόρησε στην αγγλική γλώσσα και είναι έτοιμο να «ταξιδέψει» στο εξωτερικό.
Μετάφραση: Θεοδώρα Δαρβίρη
***
Το βιβλίο κυκλοφορεί, επίσης, σε γραφή Braille
για τους μη βλέποντες αναγνώστες.
Για τους Ρωμαίους, η 15η Μαρτίου ήταν γνωστή ως Οι Ειδοί του Μαρτίου και ήταν ημέρα στρατιωτικής παρέλασης αφιερωμένης στον θεό Άρη. Αποφράδα μέρα για τον Ιούλιο Καίσαρα, καθώς στις 15 Μαρτίου του 44 π.Χ. δολοφονήθηκε, επιβεβαιώνοντας τους κακούς οιωνούς που είχε επιλέξει ν’ αγνοήσει. Έτσι, ενώ οι Ειδοί του Μαρτίου συμβόλιζαν αρχικά το ήμισυ, σήμερα μεταφορικά υπονοούν το τέλος.
Οι Ειδοί του Μαρτίου, το βιβλίο του Βαγγέλη Παπαδήμα, διαβάζονται κι απ’ τα δύο εξώφυλλα, προς τη μέση, συμβολίζοντας ίσως την αναπόφευκτη πορεία μας προς τις δικές μας Ειδούς του Μαρτίου. Την ευκαιρία ν’ ακούσουμε τους οιωνούς ή να τούς αγνοήσουμε. Ν’ αλλάξουμε τρόπο ζωής και να σωθούμε ή να παραμείνουμε ίδιοι και να βαδίσουμε προς το τέλος. Να τραβήξουμε προς την άνοιξη ή να βυθιστούμε στον χειμώνα. Να βρεθούμε στα μέσα ή να’ αντικρίσουμε το τέλος.
Μια διήγηση που, μέσα απ’ την αφηγηματική της λιτότητα και την διττή δομή της, έρχεται να μάς ψιθυρίσει πότε απ’ το ένα αυτί και πότε απ’ τ’ άλλο να μην ξεχνάμε να κοιτάμε την ζωή μας στα μάτια και να θυμόμαστε πως απ’ τα μέσα έως το τέλος ο χρόνος μπορεί να πετά τόσο γρήγορα όσο ένα χελιδόνι τον Μάρτη…
***
The Ides of March marked the middle of the month according to the Roman calendar. The phrase is used today to mark allegorically a cursed day, as on March 15, 44 BC, Julius Caesar was assassinated, confirming the omens he had chosen to ignore. While the Ides of March originally symbolized the “middle” of something, today they metaphorically imply the end.
The Ides of March by Vangelis Papadimas can be read from both covers, towards the middle, perhaps symbolizing our inevitable path towards our own Ides of March, our own opportunity to listen to the omens or to ignore them. To change our way of life and be saved, or to remain unchanged and march to the end. To decisevely walk towards spring or to sink into winter. To meet halfway and continue beyond it or to face the end.
A story that, through its narrative simplicity and dual structure, feels like a whisper, sometimes from one ear and sometimes from the other, telling us not to forget to reflect on our lives and to remember that from the middle to the end, time can go by (too) fast…