“Μην φεύγεις. Μην φεύγεις, ακόμη. Δεν τέλειωσα.
Σ’ ένα απομονωμένο χωριό στην Ισλανδία, τρεις φίλοι αποφασίζουν ν’ ανακαινίσουν ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Αλλά, σύντομα, συνειδητοποιούν ότι δεν είναι μόνοι τους -κάποιος θέλει να φύγουν και δηλώνει, σαφώς, την παρουσία του.
Στο μεταξύ, σε μια πόλη απέναντι απ’ το φιορδ, ένα νεαρός γιατρός ερευνά την αυτοκτονία μιας γηραιάς κυρίας κι ανακαλύπτει ότι είχε εμμονή με τον εξαφανισμένο γιο της. Όταν οι δύο ιστορίες συνδέονται, η φρικτή αλήθεια αποκαλύπτεται…”.
Την Ίρσα Σιγκουρδαρντότιρ την γνώρισα μέσω της “Εκδίκησης”, ενός βιβλίου που, απ’ την στιγμή που έριξα μια ματιά στο οπισθόφυλλό του, ήξερα ότι θα πιάσει την δική του μοναδική θέση στην βιβλιοθήκη μου!
Κι, έτσι, έγινε!
Το ‘χω διαβάσει δυο φορές!
Κάθε φορά, ωστόσο, κατάφερνε και μού έδινε την ίδια αίσθηση! Ένιωθα την ίδια αγωνία, την ίδια ανατριχίλα. Κι αυτό το θεωρώ τεράστιο ταλέντο, ειδικά για έναν συγγραφέα τέτοιου είδους βιβλίων.
Ως φανατική αναγνώστρια των ψυχολογικών, των αστυνομικών και των βιβλίων τρόμου, δεν θα μπορούσα παρά να το εντάξω στους TOP τίτλους που έχω διαβάσει στην ζωή μου!
Η Ίρσα έχει καταφέρει κι έχει συνδυάσει το στοιχείο του τρόμου με τ’ αστυνομικό στην σωστή δοσολογία μέσω των ανθρώπων της διπλανής πόρτας που ο καθένας κουβαλάει την δική του ιστορία.
Το πιο συναρπαστικό, ωστόσο, πέρα απ’ την αίσθηση που έχει δημιουργήσει η συγγραφέας, είναι -και- το κλίμα, μέσα στ’ οποίο τοποθετεί τον αναγνώστη.
Προσωπικά, μ’ έβαλε στο “τρυπάκι” να γκουγκλάρω για την Ισλανδία, να δω χάρτες, να ψάξω τα μέρη, στα οποία λαμβάνουν χώρα οι ιστορίες των πρωταγωνιστών. Κι, όταν έγινε αυτό, “εγκληματίστηκα” στους χώρους που κινείται η Ίρσα και μπόρεσα να “ενσωματωθώ” στον τόπο εκτύλιξης της ιστορίας. Κοινώς, είδα και δυο πράγματα για την Ισλανδία και δεν αρκέστηκα, μονάχα, στις εικόνες, τις οποίες με βοήθησε η συγγραφέας να πλάσω.
Κοντολογίς, συνιστώ το βιβλίο ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ και, αν είστε φίλοι του είδους, ξέρω ότι θα το λατρέψετε!