Στην προσπάθεια να αποσαφηνίσουμε το πώς κινήθηκε ο Παναθηναϊκός το φετινό καλοκαίρι, καλό θα ήταν να ξεκινήσουμε από την περσινή σεζόν. Φέτος, απουσιάζουν οι Πέρεθ (στο ρόστερ μεν, με ανενεργό ρόλο δε) και ο Χουάνκαρ (μεταγραφή στον Άρη). Οι δυο τους, τη χρονιά του Κυπέλλου και της διεκδίκησης του πρωταθλήματος ήταν κομβικοί για την ομάδα. O τελευταίος έδινε έκρηξη στην πλευρά και ο κεντρικός μέσος τις μακρινές μπαλιές. Φυσικά, πρέπει να ομολογήσουμε ότι η επιβάρυνση των χρόνων θα λειτουργούσε σαν φθορά στην απόδοσή τους. Αλλά, ακόμα και έτσι, αλλάζει η φιλοσοφία της ομάδας. Επίσης, η τριάδα, Μπακασέτας, Μπερνάρ, Ιωαννίδης είχε δέσει και ταίριαζε στο φινάλε της περιόδου. Ιδίως, ο Βραζιλιάνος με τον Έλληνα επιθετικό είχαν ταυτόχρονη κορύφωση στην απόδοσή τους.
Το ρόστερ για την αγωνιστική περίοδο 2024/25 φέρνει τον Ντραγκόφσκι κάτω από τα δοκάρια. Δεν είναι τόσο σύγχρονος τερματοφύλακας. Είναι της παλιάς σχολής, των εξ επαφής επεμβάσεων. Προσιδιάζει περισσότερο στον Ρομπέρτο παρά στον Σα για να το τοποθετήσουμε στα πρόσφατα δείγματα. Ο Πολωνός είναι κλάσεις ανώτερος από τον Μπρινιόλι. O Ιταλός είχε το πλεονέκτημα πως ήταν καλύτερος με τη μπάλα στα πόδια. Θεωρητικά ο ιδιοκτήτης, Γιάννης Αλαφούζος, εφόσον, δεν παραχώρησε τον Ιωαννίδη, έκανε τις απαιτούμενες κινήσεις. Δηλαδή, οι αθλητές που αποκτήθηκαν με βάση το ευρωπαϊκό στάτους του Παναθηναϊκού και με την εικόνα του τριφυλλιού, πέρυσι τουλάχιστον αλλά και τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, είναι πάνω από τα προβλεπόμενα και αγγίζουν τα συνήθη περασμένων δεκαετιών. Ποδοσφαιριστές όπως ο Ίνγκασον, ο Πελίστρι, ο Τετέ, είναι άλλου επιπέδου. Αναμένουμε να δούμε στο γήπεδο το δίδυμο Ισλανδού με τον συμπατριώτη του, τον Μάγκνουσον. Μπορεί να διαφέρουν μεταξύ τους αλλά ο Ίνγκασον εντυπωσιάζει με τη μπάλα στα πόδια. Με τις προωθήσεις του για 10-15 μέτρα. Στη δεξιά πλευρά της άμυνας, βλέποντας τον Κώτσιρα στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, φρονούμε ότι ίσως θα είναι η μεταγραφική ενίσχυση για τον Ιανουάριο σε εκείνη τη θέση. Στην αριστερή πλευρά θα δούμε τον Μαξ, μόλις έρθει σε καλό στάδιο φυσικής κατάστασης, παρότι δείχνει δυσκολία στην άμεση προσαρμογή του. Οι Μλαντένοβιτς, Μαξίμοβιτς, Τσέριν, Σπόραρ και Τζούρισιτς αγωνίστηκαν στο ΓΙΟΥΡΟ της Γερμανίας γεγονός που επιβαρύνει τους ίδιους και τον προγραμματισμό της ομάδας.
Η έλευση του Ουναχί φέρνει ωραία στοιχεία στο παιχνίδι. Ανυπομονούμε να δούμε τους συνδυασμούς με τους Αράο και Μαξίμοβιτς στα χαφ και τον Ιωαννίδη στην κορυφή. Πάντως, αν αυτή η εξάδα των Ιωαννίδη, Πελίστρι, Τετέ, Αράο, Μαξίμοβιτς και Ουναχί, δεθεί, θα δώσουν μεγάλη ώθηση στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας του Αλόνσο. Οι Τσέριν και Αράο είναι ικανότατοι στο να ασκούν πίεση και να αμύνονται στη μέση του γηπέδου. Καθώς, αν χαθεί εκεί η μπάλα, αν γίνει εκεί το λάθος, θα είναι πάλι άμεσα διεκδικήσιμη και με οργανωμένη την άμυνα σε περίπτωση αντεπίθεσης. Εδώ, να συμπληρώσουμε πως παρά την όποια καθυστέρηση στις μεταγραφικές κινήσεις, όπως ισχυρίζονται πολλοί, η αλήθεια είναι ότι έναν παίκτη που έχεις τη δυνατότητα να τον κλείσεις τον Αύγουστο δεν μπορείς να τον πλησιάσεις τον Ιούλιο.
Τώρα, μπορεί ο Σποράρ να είναι-δικαίως ή αδίκως-στο στόχαστρο της σφοδρής κριτικής αλλά δεν έχει την πενιχρή προσφορά των Βέρμπιτς και Βιλένα. Ο Σποράρ έχει καλές και κακές στιγμές. Οι υπόλοιποι δύο ήταν ξένα σώματα για την ομάδα. Εδώ, έχει ευθύνη και ο Γιοβάνοβιτς. Σαν τον Ομπράντοβιτς και εκείνος έφερνε Γιουγκοσλάβους με ανεμική παρουσία… Ο Μαντσίνι έχει το “σύνδρομο Ολισαντέμπε”. Αν δεν τον χρίσεις αουτσάιντερ, θα αφοπλιστεί. Μόλις πάρει φανέλα βασικού έχοντας απαιτήσεις, δεν θα προσφέρει λύσεις. Το πώς θα εξελιχθεί η σεζόν θα εξαρτηθεί και από το πόσους και πόσο σοβαρούς τραυματισμούς θα δεχτεί το σύνολο. Μέχρι στιγμής, ο πιο ολοκληρωμένος παίκτης που ήρθε και φαίνεται πως μπορεί να κάνει τη διαφορά είναι ο Τετέ. Ενώ έχει άρτια τεχνική κατάρτιση, έχει παράλληλα την πονηριά, μπαίνει στο σύστημα και στο παιχνίδι, έχει την αίσθηση της περιοχής, της ομάδας γενικότερα, του χώρου. Είναι ουσιαστικός ποδοσφαιριστής. Όπως ο Μπερνάρ. Δεν ήταν ο μέσος φαφλατάς Βραζιλιάνος αλλά αντίθετα ήταν απόλυτα συγκροτημένος. Ο Τετέ έχει ουσία, έχει τελειώματα, ξέρει πού να βρεθεί στο χώρο, έχει και αυτοπεποίθηση γνωρίζοντας ότι είναι ο αστέρας της ομάδας και παρουσιάζει τη μεγαλύτερη προοπτική για το άγνωστο και το τι θα προκύψει στο μέλλον!
Οι Τετέ και Πελίστρι ταυτίζονται στο σημείο όπου συνυπάρχει η ταχύτητα και η τεχνική.