Η Τρικυμία του Σαίξπηρ, 1611, θεωρείται το τελευταίο έργο του. Ο αναγεννησιακός ρυθμός δημιουργεί την καταπληκτική εικόνα του πνιγμένου σώματος μέσα στο νερό. Από τα κόκαλα φτιάχτηκαν κοράλλια και από τα μάτια του μαργαριτάρια. Τίποτα από τον νεκρό δεν έχει χαθεί αλλά υφίσταται μια θαλάσσια αλλαγή, μια μεταμόρφωση σε κάτι πλούσιο και παράξενο! Μέσα στο έργο, αποδεικνύεται ότι τα λόγια του πνεύματος δεν είναι αληθή και ότι εντέλει, δεν χάνεται ούτε το ελάχιστο!
Χέρια σε κίνηση. Μύες, τένοντες, νευρωνικές συνδέσεις. Αυτονομία και δοτικότητα σε παράλληλους δρόμους. Ο έρωτας είναι ένα μυστήριο. Μήλο εύοσμο! Μυστήριο που μας στρέφει στον εαυτό μας. Δεν είναι τυχαίο ότι στην αρχαιότητα το σύμβολο της Αφροδίτης ήταν το κάτοπτρο. Μέσα από αυτό το στάδιο βλέπουμε το φόβο, τα όνειρα, τις φαντασιώσεις, ελπίδες, αγωνίες, προσδοκίες οι οποίες φέρουν μαζί τους το φαντασιακό μιας ευρύτερης κοινωνικής πραγματικότητας. Από τα πολλά ψεύδη της παιδικής ηλικίας, ένα είναι και εκείνο που αναφέρει ότι ο άνθρωπος δεν είναι αρκετός σε τίποτα. Είναι ανεπαρκής. Νιώθει την ενοχή της απογοήτευσης.
Ακολουθούν τα Πρέπει. Να μην κάνεις λάθη. Η μετανεωτερικότητα έφερε τη ρευστή πραγματικότητα. Τη ρευστότητα φύλου, τη ρευστότητα μοντέρνων σχέσεων και απαιτήσεων από τους άλλους. Οι σχέσεις έχουν συγκεκριμένα βήματα. Ξεκινούν από το Εγώ. Προχωρούν στο Εγώ και Εσύ. Έπειτα, το Εγώ και Εσύ, Μαζί. Ακολουθεί το Εμείς. Προκύπτει ένα δίπολο όπου καθένα άτομο που συνεισφέρει στη σχέση, έχει τη δική του αυταξία. Ο προσδιορισμός μέσα από το σύντροφο διά της εξέλιξης και της συνλειτουργίας.
Ο έρωτας σημαίνει και καθοριστικές απώλειες. Δηλαδή, χάνουμε το απόλυτο δικαίωμα της εξόδου από την εφηβεία, για την εκάστοτε ασωτία, αλλά με τη σιγουριά της επιστροφής στη βάση, το γονεϊκό δωμάτιο. Οι πράξεις έχουν επιπτώσεις. Ο έρωτας είναι ένα τέτοιο παιχνίδι. Τρωτότητας, ευαλωτότητας. Με πανοπλίες δεν γίνεται να ανοιχτείς στο διαφορετικό, το απρόσμενο. Σε εκείνο που υποδέχεσαι στην ατομικότητά σου. Η εκατέρωθεν στροφή μετατρέπει το υποκείμενο από άτομο σε πρόσωπο. Η υποδοχή υποδηλώνει το χώρο που αφήνουμε ώστε να γίνει ο άλλος μέρος της ύπαρξής μας. Διαφορετικά, μιλούμε για δύο συσχετιζόμενες μορφές των οποίων οι τροχιές, ορισμένες φορές, τέμνονται και ενίοτε περνούν και καλά! Τα συμπληρωματικά στοιχεία τα οποία προσδίδει το ταίρι που μας αρέσει/ ελκύει συνοψίζονται σε: α) Μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. β) Θα με βοηθήσει να της/του το επιστρέψω ανταποδοτικά με ευγνωμοσύνη ώστε εργαζόμενος μαζί της/του για μια πραγματική, ολοκληρωμένη, εκπληρωμένη και ευγενέστερη- ευτυχέστερη εκδοχή του εαυτού της/του, να μοιραστούμε χαρές, λύπες. Στις μέρες μας, όπου όλα μετριούνται στο τόσο όσο, στην αξία χρήσης και ανταλλαγής, εκεί που το σώμα γίνεται εμπόρευμα στη βιτρίνα και αποτελεί πρωταρχική ή και απόλυτη-κύρια μορφή εργασιακών προσόντων, πέραν από την πνευματική και τη ψυχοσωματική προσπάθεια, δεν υπάρχει ή εκλείπει το πάθος του ρομαντισμού, στις σχέσεις αλλά ακόμα και στην κοινωνική εγγύτητα.
Οι σχέσεις, όπως καθετί μυστηριακό, κρύβουν τη διάρκεια. Το ρήμα “ορέγομαι” έχει να κάνει με την παρόρμηση. Η τελευταία φέρνει την άτι και, κάπως έτσι, διαπράττουμε κάποια μορφή ύβρεως. Το ένστικτο. Το ρήμα “βούλομαι” απαιτεί συνεισφορά του νου. Διαλέγω σημαίνει αρνούμαι τα διάφορα και επιλέγω την/τον συμβατό. Ενίοτε και ενάντια στην τυχαιότητα των βουλών της φύσης. Η καλή διάθεση και πρόθεση, παρηγορεί για τις κακουχίες τις εκάστοτε ημέρας και ενδυναμώνει το δεσμό για την αυριανή. Σαν ένα νέο ξεκίνημα. Η νέα γνωριμία μαζί με το φιλί και το χάδι. Δεν συγκαλύπτουν τα προβλήματα ούτε διαμορφώνουν τον ύπουλο αγώνα υπεροχής και πρωτοβουλίας. Οι σχέσεις προχωρούν όταν το κάθε μέλος κατακτά το άλλο, ολοκληρωτικά, την ώρα που του παραδίδεται! Αδιαπραγμάτευτα και χωρίς πολλά λόγια. Αμοιβαία προσφορά του εαυτού μας.
Άντον Τσέχοφ, ο Γλάρος: Γιατί άραγε, είναι κακό να κάνεις άλλα πράγματα απ’ αυτά που κάνουν οι άλλοι; Μέσα μου αυτή τη λαχτάρα έχω. Να τολμήσω, να δοκιμάσω, να γευτώ τα πάντα και να πιστέψω ό,τι αναζητώ. Μια φωνή απ’την καρδιά μου ακούω, λόγια όμορφα μού λέει.
-Αν ζεις χωρίς όνειρα, πέσε και κοιμήσου. Κι αν ονειρευτείς κάτι που σου αρέσει, ξύπνα. Από εδώ και πέρα, η ζωή έχει νόημα!