Λίγες μέρες έμειναν μόνο για τους διπλούς αγώνες με την Ατάλαντα και η ομάδα δείχνει ότι βρίσκει τα πατήματα της και φέτος θα έχει ακόμα μια ευκαιρία για να κάνει το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη, πράγμα που όλοι ελπίζουμε να κάνει. Τόσο για το πρεστίζ του σαν σύλλογος όσο και για το γενικότερο καλό του ελληνικού πρωταθλήματος.
Ας ξεκινήσουμε όμως με το πρωτάθλημα. Για ακόμα μια χρονιά ο Ολυμπιακός δείχνει να μην έχει αντίπαλο και φέτος. Ακόμα και σε κακά του βράδια δεν φαίνεται ότι μπορεί να απειληθεί ουσιαστικά από τους διεκδικητές του τίτλου. Άνετη ισοπαλία στην Τούμπα, άνετη ισοπαλία στην Λεωφόρο. Εντάξει, όλοι οι Ολυμπιακοί θέλουμε να παίζουμε καλό ποδόσφαιρο και φέτος δεν έχουμε δει όση ποιότητα ελπίζαμε πράγμα που οφείλεται τόσο σε μεταγραφές που ενώ στην αρχή εντυπωσίασαν σαν ονόματα αλλά δεν έπεισαν στην πορεία ( Λόπεζ, Ονιεκούρου π.χ) όσο και κάποιες εμμονές του Μάρτινς. Αλλά όλα αυτά δεν ήταν αρκετά ώστε να κρατήσουν τον Ολυμπιακό μακριά από την κορυφή.
Τώρα τα πράγματα σοβαρεύουν, όμως, καθώς πλησιάζει η Ατάλαντα. Εκεί θα χρειαστεί όλη η δύναμη της ομάδας και θα πρέπει να πιάσουμε πολύ υψηλή απόδοση καθώς οι Ιταλοί είναι ομάδα Τσάμπιονς Λιγκ. Μπορεί να σε τρέξει, να σε πιέσει και να σε τελειώσει με συνοπτικές διαδικασίες. Όποτε αυτό που θα μετρήσει πολύ είναι η τακτική προσέγγιση από τον Μάρτινς. Αν ο Ολυμπιακός αποκλειστεί δεν θα του πει κανείς τίποτα γιατί κακά τα ψέματα όλοι ξέρουν ότι η κλήρωση ήταν από τις δυσκολότερες που θα μπορούσαμε να έχουμε, αλλά η απογοήτευση δεν θα κρύβεται καθώς για ακόμα μια χρονιά θα μένουμε μόνο με τα όνειρα στην Ευρώπη. Αν όμως περάσουμε, τότε ποιος μας σταματάει τα όνειρα…